Wojtuś przedszkolak

„Dzisiaj byłem ziapasiowany zia psiedśkolaka” – oznajmił Wojtuś 12 października, gdy oglądałam okolicznościowy dyplom, zachodząc w głowę, jak to się stało, kiedy i w ogóle o matko.

W stroju pastuszka/górala na przedszkolnych jasełkach.

W przedszkolu panie są nim zachwycone. Zadowolony, uśmiechnięty, je z apetytem, jest bardzo samodzielny i zasadniczy. Pani Ania opowiedziała mi taką anegdotkę:

– Mówię: Serduszko moje kochane, masz tu kredki, a on na to: ja nie jeśtem twoje sejduśko kochane, ja jestem Wojtuś.

***
Sprząta z zaangażowaniem zabawki, w skupieniu układa w pudełkach elementy układanek i gier. Wzruszona pytam:

– Panie w przedszkolu cię nauczyły?
– Nie, bjacia – pada zaskakująca odpowiedź.

***

Rozmawiamy wracając z przedszkola:

– Z kim się dziś bawiłeś?
– Z Pawełem.
– A w co się bawiliście?
– Paweł był źłodziejem.
– A ty policjantem?
– Nie, ja byłem ziegajem i cięziajówką.
– A co robił Paweł?
– Źbudował ziegaj, a potem odjechał cięziajówką.

Złodziej, zegar i ciężarówka. Oookeeej…

***
– Czeeeść, można cię zjeść? – mruczę do Wojtusia o poranku.
– Nie, Wojcio nie jeśt do jedzienia – odpowiada stanowczo.
– Nie? A do czego jest Wojcio?
– Do chodzienia. I do komputeja. I do gjania.

***

Ze słownika Wojtusia:

• odjusia – do wszystkich pojazdów, oznacza „rusza”
• tajeta – toaleta
• pojańcia – pomarańcza.

***

Wojtuś pierwszy raz zobaczył prostokątne lusterko, które kiedyś służyło mi do malowania się.

– Mamo, to jeśt tabjet? – zapytał.

***

– Chciałbym ci coś powiedzieć.
– Słucham Wojtusiu.
– Cioś mi psiśło do głowy.
– Co takiego?
– Jakaś… ziaba.

***

Wojtuś opowiada bajkę o lampie.

– Była siobie jampa. I nie świeciła, bo była ziepsiuta. I taka to bajka. I koniec.

Jak koniec, to koniec 🙂