Wielkanocne migawki

Kiedy Wielkanoc wypada w połowie kwietnia, człowiek ma prawo oczekiwać nieco bardziej wiosennej aury niż ta, która była nam dana. Plany wycieczki za miasto rozwiały się na wietrze, który chciał urwać głowy. Ale w czterech ścianach własnego mieszkania też było nam przyjemnie.

Na FB i Instagramie nastały czasy, gdy w dobrym tonie jest chwalenie się zrobionymi na Wielkanoc paznokciami, a nie umytymi oknami lub ilością upieczonych ciast. A ja poszłam na całość i miałam to wszystko. Co więcej, nie czułam się zmęczona, przynajmniej nie bardziej niż zwykle.

Okna i firanki zabrały mi dwa dni z życia i oczywiście zaraz zalał je deszcz. Ale nie narzekam, ostatecznie okna myję raz do roku, więc krzywda mi się nie stała. Paznokcie zrobiłam w środę i po środzie już nie sprzątałam, wiadomo. W piątek upiekłam babkę (do soboty zostały okruszki), babeczki do święcenia i chleb, w sobotę dwa murzynki (bo wiedziałam, że jeden zjedzą na ciepło) i sernik. Pieczenie mnie relaksuje, więc to była prawdziwa przyjemność, a nie żadne katusze. Od kilku już lat spędzamy Wielkanoc w Krakowie, na luzie, na własnym terenie i na własnych warunkach. Cudownie jest, każdemu polecam. Żadnych musów i przymusów, błogie lenistwo, towarzystwo najbliższych.

W Wielką Sobotę w czasie święcenia pokarmów byliśmy także adorować krzyż. Wojtuś znakomicie odnalazł się w tej sytuacji: wręcz nie odstępował krucyfiksu, nabożnie całował rany Jezusa, miejsca pocałunków przecierał serwetką, przy okazji w skupieniu polerując całą figurę Chrystusa. Od czasu do czasu zabieraliśmy go, gdy robiła się kolejka, ale gdy tylko ludzie odchodzili, Wojtuś natychmiast wracał na posterunek.

Towarzyszył braciom w trakcie adoracji ministranckiej, stał na klęczniku, z uwagą przeglądał modlitewnik. Nadal nie nadaje się co regularnego uczestnictwa w nabożeństwach, bo biega po kościele i macha do braci przy ołtarzu, ale jest nadzieja, że będzie lepiej. Każdy z naszych syneczków przez pewien czas biegał po kościele, gorsząc starsze panie i wkurzając własnych rodziców, ale szczęśliwie z tego wyrastał.

Tegoroczna Wielkanoc upłynęła nam pod znakiem gazeli. Po obiedzie, gdy ciśnienie leciało na pysk, a my z Mężem razem z nim, wymamrotał:

– Moje myśli mkną jak gazele…
– „Umiłowany mój podobny do gazeli” – od razu podchwyciłam „Pieśń nad pieśniami”.

I poooszły konie po betonie. Lub raczej gazele po… kościele? Po morele? Wspominałam gazelę jeszcze kilka razy, co za każdym razem budziło w nas obojgu szaloną wesołość. Dobrze jest razem się pośmiać.

Rzeżucha urosła nam w tym roku taka bujna, że baranek nurzał się w zieloności, niczym Mickiewicz w stepie szerokim.

Piotruś i Michaś pomalowali po jednej pisance, ale za to przyłożyli się lepiej, niż gdyby poszli w hurt.

Pierwsza samodzielnie wykonana pisanka Wojtusia.

Michaś w świetlicy nauczył się robić pisanki ze wstążeczek i cekinów na styropianowym jajku. To jest najpiękniejsze jego dzieło.

 

Babeczki wyszły mi zgrabne i słodkie. Jaki pan taki kram 😉

Drożdżowa baba upieczona w piątek wyglądała imponująco, w sobotę nie wyglądała już w ogóle.

Sernik wiedeński, mniam, mniam.

Świąteczna rozgrywka w „Farmera” – urodzaj na baranki. Inaczej być nie mogło 🙂

Obowiązkowy punkt świątecznego programu: zrobione paznokcie. W ręku riesling w ostatnim kieliszku, jaki mieliśmy do wczoraj, w tle murzynek.

A jak się udało Wasze świętowanie?

Napisano w Od Rana Do Wieczora

4 comments on “Wielkanocne migawki
  1. Jagoda pisze:

    Piękne migawki 🙂 U nas było wyjątkowo miło i spokojnie oprócz Wielkiej Soboty i Wielkiego Wybuchu u 6-latki, która obraziła się za to, że mama musi skończyć sernik, a tata musi przypilnować młodszej siostry i nikt nie może jej pomóc w budowie z Lego… Poza tym było tak rodzinnie i spokojnie jak dawno nie było 🙂 Poinformowaliśmy rodziców o trzecim wnuczątku, które jest w drodze, pograliśmy w planszówki („Pełny kurnik” wymiata) i nawet się nie przejedliśmy 🙂 Pozdrawiam!

  2. Sroczka pisze:

    To u Was nie było akcji: „zostaw! to na święta!”.

  3. kolorki pisze:

    Jak okropnie jestem „untrendy”!!!! Z roku na rok bardziej ;)(a jak okropnie mam to w nosie!!, z roku na rok bardziej ;P) Nie mogę sobie zrobić wielkanocnych (ani żadnych innych) paznokci, bo mam alergię na lakier (na każdy, nawet na najdroższy), nie upiekłam też niczego, a okna z miesiąc wcześniej umyłam (też robię to raz w roku, więc bez znaczenia kiedy) 🙂 pozdrawiam powielkanocnie (u nas śnieg!!).

  4. Jagodowa pisze:

    No te paznokcie zamiast wypieków rozbawiły mnie do łez 🙂 Coś w tym jest. Ja znalazłam jeszcze kilka płaskich brzuchów, które łkały, że znikną po Świętach i kilka stylizacji na niedzielę Wielkanocną. No cóż, znak czasów. U nas było też niebanalnie, bo dyskotekowo, a to za sprawą butów led, które córci przyniósł zajączek 🙂 Ale zadbałam, żeby dziecko poczuło i inny wymiar Świąt, więc czuję się rozgrzeszona. Pozdrawiam 🙂

Skomentuj kolorki Anuluj pisanie odpowiedzi

Twój adres email nie zostanie opublikowany.

W związku z wprowadzeniem 25 maja 2018 roku Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 roku w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE informujemy, że zostawiając komentarz na stronie od-rana-do-wieczora.pl pozostawiasz na niej swój nick, widoczny dla innych czytelników oraz adres mailowy widoczny tylko dla administratorów strony. Swoje dane osobowe przekazujesz dobrowolnie i będą one przetwarzane wyłącznie w celu przesłania powiadomień o nowych wpisach na blogu, odpowiedzi na Twój komentarz lub w przypadku kontaktu przez formularz kontaktowy. Bez wyraźnej zgody dane osobowe nie będą udostępniane innym odbiorcom danych. Masz prawo dostępu do swoich danych oraz ich poprawiania poprzez kontakt: dorota.smolen@gmail.com. Administratorem Twoich danych osobowych jest autorka bloga od-rana-do-wieczora.pl Dorota Smoleń.
Publikując komentarz, wyrażam zgodę.

*