Niech żyją wakacje!

Czekamy wszyscy, czekają dzieci, czekam ja. Wyglądam niecierpliwie wakacji, choć dobrze wiem, że za chwilę będę nerwowo wypatrywać września i początku nowego roku szkolnego. Wiadomo, nie dogodzisz, zawsze źle. Ale na razie – chwilo trwaj!

Już następnego dnia po rozdaniu świadectw Piotruś i Michaś wyjeżdżają na obóz sportowy z cudownymi ludźmi, którzy w ich szkole prowadzą pozalekcyjne zajęcia z judo i koszykówki. Cudowni ludzie mają typowo sportowe pogodne podejście do życia i świetne podejście do dzieci. Żadnych czarnych serduszek, smutnych buziek i podobnych znamion, wypalanych żywcem na wrażliwej dziecięcej duszy, żadnych skarg i narzekań do rodziców. Wiem, że chłopcy będą mieli dużo ruchu, dużo wody do picia, mało telewizji i zero smartfonów. To wakacje warte każdych pieniędzy.

Po powrocie z obozu sportowego opiorę ich, dopieszczę, pohołubię na matczynej piersi, a następnie wyślę na obóz harcerski, do lasu nad jeziorem. Gdzie mam nadzieję nie zjedzą ich komary ani kleszcze i skąd po dwóch tygodniach wrócą do cywilizacji zachwyceni luksusami w postaci czystej łazienki i świeżej pościeli. Nauczona ubiegłorocznym doświadczeniem, gdy z dziesięciu par nowych skarpet wróciła jedna, złożona z dwóch skarpet w tym samym fasonie ale w innych kolorach, wyposażam Michałka wyłącznie w skarpety stare i przetarte, które na ten cel zbierałam przez cały rok. Nie że chodziłam po sąsiadach i grzebałam w kontenerach z odzieżą, aż tak to nie, ale nie wyrzuciłam ani jednej pary z tych, które Piotrek, Michał i Mąż schodzili do siateczki. Wszystkie mam zdeponowane w szufladzie i bez żalu oddam na zatracenie. Każdą sztukę odzieży można podpisać, oprócz skarpet właśnie, dlatego zginęły bezpowrotnie. Michałek twierdzi, że je prał i wieszał na sznurku, a potem znikały w ostępach leśnych, rozwiewając się niczym patronus.

Następnie ich domyję, opiorę, spakuję i wyślę… Nie no, co Wy, aż taką matką-wypychaczką nie jestem. Pod koniec lipca jedziemy na rodzinne wakacje.

A potem będzie sierpień, jakieś dwa tygodnie u moich Rodziców, następnie tornistry, zeszyty, buty – i witaj szkoło.

Ale na razie – żegnaj. Żegnaj szkoło! Adios! Hasta la vista!

Napisano w Od Rana Do Wieczora

Tagi: , , , , ,

5 comments on “Niech żyją wakacje!
  1. gosia pisze:

    ” Michałek twierdzi, że je prał i wieszał na sznurku, a potem znikały w ostępach leśnych, rozwiewając się niczym patronus.”

    hahahaha…dobre,dobre!!!
    udanych wakacji!!!!

  2. cypisek pisze:

    Mnie tam bardziej interesuje, ile potencjalnych Laszek-synowych przywiezie Michaś:).

    Książeczki doszły – dziękujemy!!!! Obaj uważają, że napisałaś je specjalnie dla nich – Szym bo idzie do I klasy, a Jaś, bo Jaś.

  3. frotka pisze:

    o co zakład, że tym razem wróci każda, ale to każdziuteńka skarpeteczka? ;-))

Skomentuj gosia Anuluj pisanie odpowiedzi

Twój adres email nie zostanie opublikowany.

W związku z wprowadzeniem 25 maja 2018 roku Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 roku w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE informujemy, że zostawiając komentarz na stronie od-rana-do-wieczora.pl pozostawiasz na niej swój nick, widoczny dla innych czytelników oraz adres mailowy widoczny tylko dla administratorów strony. Swoje dane osobowe przekazujesz dobrowolnie i będą one przetwarzane wyłącznie w celu przesłania powiadomień o nowych wpisach na blogu, odpowiedzi na Twój komentarz lub w przypadku kontaktu przez formularz kontaktowy. Bez wyraźnej zgody dane osobowe nie będą udostępniane innym odbiorcom danych. Masz prawo dostępu do swoich danych oraz ich poprawiania poprzez kontakt: dorota.smolen@gmail.com. Administratorem Twoich danych osobowych jest autorka bloga od-rana-do-wieczora.pl Dorota Smoleń.
Publikując komentarz, wyrażam zgodę.

*