“Wiola i Broklyn” Elżbiety Pałasz, z ilustracjami Piotra Rychela, to baśń przebojowa, nowoczesna, całkiem współczesna, choć garściami czerpiąca z baśniowej tradycji, w której autorka puszcza oko do bystrego czytelnika. To baśń, którą chce się czytać i dziecku i sobie.
Zaczęłam ją czytać dzieciom, ale musiałam przerwać lekturę, kiedy zaschło mi w gardle. Byłam tak ciekawa, jakie perypetie autorka wymyśliła dla swoich bohaterów, że skończyłam ją czytać jeszcze tego samego wieczora, jak tylko dzieci poszły spać. Kiedy następnego dnia poprosiły, żebym czytała dalej, kazałam doczytać im na własną rękę, w końcu potrafią. Pobiły się, które czyta pierwsze. Siadłam więc i mimo drapania w gardle musiałam przeczytać do końca, nie popuściły.
A wydawać by się mogło, że skoro baśń adresowana jest dla dzieci od szóstego roku życia, to dziesięciolatek, rozsmakowany w “Magicznym drzewie” Maleszki prychnie na nią pogardliwie. Nic bardziej mylnego. Dobra książka to taka, która sprawia przyjemność i małemu i wiekszemu i całkiem dużemu czytelnikowi. “Wiola i Broklyn” spełnia ten warunek. Bohaterowie sa sympatyczni, akcja toczy się wartko i obfituje w nagłe zwroty akcji, a – że to baśń – możemy mieć pewność, że wszystko skończy się szczęśliwie: rozdzieleni przez zły los spotkają się ponownie, szukający odnajdą to, czego szukają, wytrwali osiagną cel, a źli zostaną ukarani, aż im w pięty pójdzie. A niedowiarki, które nie wierzą w krasnoludki, będą musiały uwierzyć.
Fantastyczna, dowcipna i wzruszająca historia. Gorąco polecam na długie, wieczorne czytanie.
Elżbieta Pałasz, Wiola i Broklyn, Wydawnictwo Bajka 2015.
Dodaj komentarz