Wakacje nad Bałtykiem

Moje uczucia względem Bałtyku można określić z angielska love hate relationship. Z jednej strony euforyczne: morze, nasze morze!… Z drugiej wiadomo, że wiatr będzie urywał łby, a woda będzie lodowata, więc trudno powiedzieć, w co lepiej zainwestować: pedicure czy kalosze.

– Po co my znowu nad Bałtyk jedziemy?! – zżymał się Mąż za kierownicą – w 2009 roku powiedziałaś, że nigdy więcej, a znowu cię tam wydarło!

No powiedziałam, powiedziałam, ale co ja, krowa, żeby nie zmieniać poglądów? W 2009 roku wracaliśmy przez całą noc, jakimiś polnymi drogami, wylądowaliśmy w Żabnie i musieliśmy płynąć promem (ja na wodzie!! i to tak z zaskoczenia!), a kolana mnie tak bolały, że miałam ochotę odrąbać sobie nogi. Teraz mamy wyższy samochód, a poza tym nasze tegoroczne wakacje są ułożone pod dzieci, tak pod względem terminu jak i miejsca. Chłopcy pojechali na obóz harcerski do Pobierowa, pomyślałam, że trzeba ich odwiedzić, wszak dzieci zawsze czekają na odwiedziny rodziców, a potem odbierzemy ich z obozu i w drodze powrotnej wstąpimy na kontrolę do prof. Napiontka w Poznaniu. I tak nam się wakacje same zaplanowały.

Bałtyk mnie nie zaskoczył. Zawsze tu marznę, czy to maj, czy lipiec. Co prawda tegoroczna aura była dla mnie niezwykle łaskawa, bo jak przyjechaliśmy w niedzielę, tak już we wtorek były prawdziwe upały, ale umówmy się, Adriatyk to to nie był. Wojtek, zachwycony i zachłyśnięty wielką piaskownicą („baba! baba!” wykrzykiwał już na schodach, gdy schodziliśmy na plażę) w ogóle nie bał się wody, śmigał wzdłuż plaży do Świnoujścia i z powrotem, zaśmiewając się do rozpuku i rozchlapując lodowate fale. Ja za nim (chyba, że akurat była kolej Męża), jedną ręką przytrzymując kapelusz, drugą łapiąc Wojtka, gdy zmieniał kierunek biegu i próbował prysnąć do Szwecji, a zęby zaciskając, żeby nie wypadły mi od klekotania.

A ludzie mówią, że wczasy nad morzem to nuda i leżenie plackiem. Ha, ha, ha.

Wojtek nauczył się nowych słów: „boja” (taka prawdziwa boja, kołysząca się na falach), „ości” i „ogeń” (ogień), bo Piotrek i Michaś z zaangażowaniem zapalali świeczki w latarenkach na tarasie.

Oprócz plażowania jeździliśmy na gokartach, jedliśmy pyszne ryby wędzone i lody (ci, którzy mogli), obejrzeliśmy dwa zachody słońca i nawet byłam z chłopakami na dyskotece przy plaży (całe 5 minut!). Jedną noc przespałam na tarasie, choć zasypiało się ciężko, bo mieszkaliśmy przy deptaku, którym tłumy ciągnęły na plażę dzień i noc, a okoliczna dyskoteka dudniła do północy. Przeczytałam trzy książki („Tylko martwi nie kłamią”, „Krew na śniegu”, „Anioły jedzą trzy razy dziennie”), Mąż zafundował mi dwugodzinne wakacje, zabierając Wojtka na długi spacer, a w charakterze pamiątki znad morza kupiłam sobie biało-kwiecistą suknię indyjską, w której mogę podjąć pracę jako bawarska kelnerka, bądź zaciągnąć się do ludowego zespołu pieśni i tańca. Suknia kosztowała całe 15 PLN, więc chyba rozumiecie, że nawet nie próbowałam się jej opierać 🙂

Nie mogłam się oprzeć również fotografowaniu zachodu słońca. Wiem, wiem, to kicz nad kicze, ale weź i nie sfotografuj – to jak być w Rzymie i nie zobaczyć papieża 🙂

A teraz wątek bardzo osobisty: pierwszy raz od dekady wyszłam na plażę w stroju dwuczęściowym, nie chowając wstydliwie pooranego rozstępami brzucha pod lajkrą. Zawdzięczam to „Macierzyństwu bez Photoshopa”: szczere wyznanie w temacie bezpowrotnie utraconej urody brzucha miało dla mnie oczyszczającą moc, wyleczyło mnie z tego kompleksu. Owszem, zdarzało mi się zawstydzić, gdy złapałam cudze spojrzenie, że o matko, mój brzuch!… Ale zaraz prostowałam się dumnie i wyraźnie w myślach artykułowałam „A guzik mnie obchodzi, co tam sobie myślisz!”. Bo naprawdę, guzik mnie to obchodzi. A poza tym prawda jest taka, że owszem, widziałam na plaży kilka kobiet o idealnych ciałach (oczywiście nie licząc ślicznych, wiotkich nastolatek, ach, jakie one są piękne!…), ale większość koło ideału nawet nie stała. Więc nie dajmy się zwariować, że dokoła same boginie, a my, szare myszki, powinnyśmy siedzieć pod miotłą w odzieży maskującej.

Ps. Jako optymistka z natury, zainwestowałam jednak w pedicure 🙂